Het was de afgelopen weken een heerlijke lente, we hadden de keukendeur open gezet. En ineens stonden ze daar weer, de twee eendjes. ” Mogen we ook wat?”
Sinds enkele jaren verschijnen ze regelmatig aan de deur, vooral als deze open staat. En meestal worden ze dan niet teleurgesteld.
Over een maandje hebben ze een hele rij jonge eendjes, gele bolletjes, achter zich hangen. Maar helaas redden die het niet. Pa en moe zijn niet weerbaar genoeg tegen al het dierengespuis dat hier rondhangt.
Wel jammer, natuurlijk. Maar het blijven schatjes, vindt u niet?
Nu en dan spreken mensen van ‘Rietveld’ en ‘Vaardorp Rietveld’ in plaats van ‘Het Rietveld’. Ook in diverse, vaak gemeentelijke stukken wordt de naam verbasterd tot Rietveld. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de straatnaam ‘Rietveld’, waarlangs de woningen aan de Rietveldse vaart liggen.
Historisch gezien is ‘Het Rietveld’ de enige juiste benaming voor de polder/ het buurtschap. Hierop wordt gewezen in het boekwerk ‘Gebundeld verleden’ (p. 25-26) van het Historisch Museum in Hazerswoude. Verwezen wordt naar de oudste kaart van het Rietveld uit 1611. Op deze kaart wordt het gebied meermalen aangeduid met Trietvelt. In de taal van nu moeten we dus spreken van Het Rietveld of vaardorp Het Rietveld.
Tot 1962 was vaardorp het Rietveld nog niet aangesloten op een waterleiding. Drinkwater haalde men tot die tijd uit de waterput waarover iedere woning beschikte. Deze putten waren aangesloten op de dakgoot en bevatten dus regenwater. De hoeveelheid water in de put was beperkt, meestal niet meer dan 1,5 kuub, dus maakte men ook vaak gebruik van het water uit de Rietveldse vaart. Niet voor de witte was natuurlijk en ook niet als drinkwater. Hoewel, er waren genoeg Rietvelders die -werkend op het land- een slok water uit de sloot namen om de dorst te lessen.
Veel woningen en boerderijen in het vaardorp hebben nog steeds een waterput.
Veel eerder, vanaf 1915 kon men in Hazerswoude dorp al beschikken over leidingwater. Dit leidingwater werd op den duur ook gebruikt om het drinkwatertekort aan te vullen in het Rietveld. Dat tekort deed zich vooral ’s zomers voor bij langdurige droogten. Dan liet de Rietveldse melkvaarder de lege melkbussen die hij naar het Rietveld moest terugbrengen eerst vollopen met leidingwater uit het Dorp. Dat gebeurde dan in de slachterij langs de Gemeneweg, op de plek waar ook de melkoverslagplaats was. De volle bussen met leidingwater werden vervolgens naar het Rietveld gevaren en onder de bewoners verdeeld.
Aan al het getob kwam in 1962 een eind, toen uiteindelijk ook het Rietveld op de waterleiding werd aangesloten. Dat gebeurde mede onder druk van huisarts dokter Meijst. Er werd een leiding aangelegd vanaf de Voorweg via het Pad van Mourits, langs de Kerkvaart naar de molen – 3 km lang – en vervolgens werd de leiding gegraven en gebaggerd naar alle woningen en boerderijen in het Rietveld. De woningen moesten 100 gulden aansluitkosten betalen en de boerderijen 800 gulden.
De wieken stonden op de vreugdestand.
Nooit meer torretjes slikken
Op zaterdag 17 november 1962 vond de ingebruikstelling van de waterleiding plaats tijdens een officiële handeling bij de Rietveldse molen, in aanwezigheid van o.a. burgemeester Smit. ’s Avonds was er een druk bezocht feest voor alle bewoners van het vaardorp in Klein Giethoorn. Tijdens dit feest dankte J.Out, ‘Rietvelder in hart en nieren’, iedereen die een rol had vervuld rond de waterleiding, waaronder het gemeentebestuur, dokter Meyst en ook ‘waterschipper’ A.van Elswijk. Hij sloot af met de verzuchting blij te zijn ‘nooit meer torretjes te hoeven slikken’.
Toch waren er ook Rietvelders die achteraf beweerden dat het water uit de put beter was. Het zou lekkerder zijn en gaf sowieso geen strepen op de ruiten bij het zemen. En ‘ziek zijn we er nooit van geweest’. Dat water was bovendien gratis.
Afgelopen zomer ontvingen wij – Bewonersvereniging het Rietveld – subsidie voor het maken van een historische vaarroutekaart van het Rietveld. De subsidie kwam van de Stichting Land van Wijk en Wouden. Deze stichting hief zichzelf in september j.l op, maar had tevoren nog een restant financiële middelen te verdelen. Het lukte ons om ons te onderscheiden tussen de vele aanvragen: we ontvingen 1500 euro voor ons project. En dat was nog niet alles. Van de meest verrassende projecten werd een presentatiefilmpje gemaakt, dus ook van onze historische vaarroute. Met dit filmpje hebben wij ons gepresenteerd op de afsluitende bijeenkomst van de Stichting Land van Wijk en Wouden in september jongstleden.
Afgelopen zaterdagavond werd voor de tweede keer Halloween gevierd in het Rietveld. Dat was in het gedeelte ‘tussen de brug en de molen’. Bootjes met ouders en kinderen(12) voeren langs de mysterieus versierde steigers, waarop het vele lekkers werd aangeboden. Na afloop was er een gezellig samenzijn op boerderij Rietveld 9 van Michele en Nop. Kinderen, ouders en andere bewoners beleefden een fantastische avond.
Ouders kwamen met hun kinderen langsvaren om het lekkers op te halen.
Het was helder en windstil, die ochtend, eind september. Het juiste weer om tijdens het opkomen van het ochtendlicht, dus bij het krieken van de dag, een aantal mooie foto’s te maken. Bij mij in de roeiboot zat Dirk Koster, fotograaf uit Alphen. We roeiden door het vaardorp, van oost naar west. Op zo’n tijdstip van de dag is het doodstil. Je hoort dan alleen de vogels, zij zijn al vroeg wakker en hebben het rijk nog alleen. In sommige woningen ging het licht aan. Het eerste vaarverkeer kwam op gang: een moeder brengt haar kinderen naar school, een hond wordt uitgelaten. Dirk maakte die ochtend een aantal prachtige foto’s. Hierbij een kleine selectie, te beginnen bij de Compierekade met een overzichtsfoto.
(N.B. Om de foto’s goed te bekijken moet u ze even aanklikken.)
